Significativa figura da danza contemporánea no noso país, presenta Mónica Valenciano unha traxectoria artística tan sólida como contundente. Comezou a creala a finais dos anos 80, cando o seu nome aparecía no panorama dancístico do país, xunto co doutras inquietas coreógrafas, protagonistas da creación contemporánea do momento. Ana Buitrago, Olga Mesa, A Ribot, Branca Calvo,… entre elas.
A creación da súa compañía `O Bailadero´ en 1997 debuxou un marcado trazo na súa carreira creativa que divide en dúas a obra de Mónica Valenciano. Foi á fronte desta formación cando comezou a creadora coa súa serie coreográfica Disparates. Pequenos quebracabezas creativos construídos a través do instintivo, o íntimo e o inmediato, onde a linguaxe, e o seu uso a través do espazo e o tempo, cobran gran protagonismo. Inspirados na parte máis escura e grotesca da obra de Goya, reflicten estes Disparates o interese de Mónica Valenciano pola arte, punto de partida de moitos dos seus traballos. Aúpa! (1989), Puntos suspensivos (1991), Miniaturas (1992) e Adiviña en prata (1996-97), outras das obras desta creadora, que estudou danza clásica, contemporánea e teatro no Institut do Teatre de Barcelona e na RESAD de Madrid, e boxeo. 
As súas obras representáronse en festivais nacionais e internacionais de artes escénicas contemporáneas. Ademais, publicou varios libros de poesía e debuxos.
Premio Nacional de Danza 2012 na modalidade de Coreografía.
“Mónica Valenciano, baila… como quen escava no corpo, deas-obstaculizando, abrindo novos circuítos que permitan acceder a escóitaa da súa voz, explora a través da escritura corpo-gráfica – a respiración do movemento – a acústica do xesto – a multifocalidad do corpo – o corpo despregable na súa polifonía e posibilidades relacionales. Asistindo ao descubrimento de texturas, tonalidades, calidades e calidades que emerxen da visión de ensaio como continuo proceso de revelado.”