GUILHERME MORAIS
Brasil
Projeto Monstro
O proxecto estaba interesado en investigar monstros. O monstruoso como o descoñecido, o diferente, o que escapa ás regras da normatividad, o excluído, o perseguido, o marxinado, incluíndo así ás minorías oprimidas na sociedade en xeral. Guilherme toma o texto da poeta translatina Susy Shock, Monstro meu: “Reivindico: o meu dereito para ser un monstro, que outros sexan o Normal” para traballar o lugar do monstro, como lugar do novo, da norma instaurada, contra a normatividad, de creación libre e plena, creando un novo corpo así como a súa nova percepción de estar no escenario e no presente. Como metodoloxía de investigación dividiuse en tres frontes: encontros con nenos e nenas do Concello, encontros con adultos e profesionais da danza e por último investigación só.
Ao final da residencia organizouse a exposición dalgúns fragmentos do proceso creativo, en formato presencial, onde puido experimentar e compartir algunhas ideas e pensamentos sobre os monstros e o seu intento de compaxinar a investigación do corpo con cuéstionelas sociopolíticas da disgregación, separación, medo e poder. Ao redor disto, comparte: “houbo un regreso do público interesante, precisamente sobre os vellos monstros do pobo, que eran nenos con algunha discapacidade, “deformación” ou con algunha “diferenza”, aos que se mantiña encerrados no soto da casa, e non podían saír a vivir cos demais”.
GUILHERME MORAIS
Guilherme Morais é un bailarin, coreógrafo e pedagogo brasilero. En 2023 recibiu o premio Honra ao Mérito da Municipalidade de Belo Horizonte, Brasil pola súa contribución artística na capital. En Berlín gañou o premio “Ikarus” ao mellor espectáculo infantil coa obra “FLIP FLOP”. No mesmo ano estreáronse na cidade de Belo Horizonte dúas obras dirixidas e coreografiadas por el, “Morte vida som” e “Rinoceronte não dá em arvore”, ambas as co apoio do Goberno Federal de Brasil. Tamén en 2023 foi bailarina de “Mundo Ardiente” de Sergiu Matis e “Esto todavía no es Normal” de Juan Domínguez e Arantxa Martínez, ambas as en Radialsystem – Berlín.
Coreógrafo no proxecto “Move o Foro” 2020 e 2021 (HumboldtForum), co desenvolvemento dunha invasión performativa “Esto no es un juego” con 30 nenos de entre 10 e 12 anos. En 2021 foi asistente de dirección de Ricardo de Paula en “Ubiquitous Assimilation” en Gropius Bau e en 2020 en “Unrestricted Contact” en Ballhaus Naunynstrasse, ambas as do Grupo Oito. Desde 2020 forma parte dun colectivo do movemento audiovisual “Syntax Schwarz” e participou nas residencias Liken (financiamento Take Care) e Flausen. Tamén en 2021, estreou en Brasil a peza de danza “Antes de tudo justaposto que está porvir”, como unha actuación de dez horas nunha caixa de cristal no centro de Belo Horizonte co apoio do Centro de Referencia de Dança. Ese mesmo ano, co apoio do Instituto Goethe, viaxou coa súa residencia “Dança Macabra”, onde actuou nas cidades de Florianópolis, Belo Horizonte e Fortaleza.
